fbpx
Fala Kina
  • Strona główna
  • Artykuły
  • Zwiastuny
  • 🟢 Kino Internetowe
  • Kontakt
Brak wyszukań
Zobacz wszystko
Fala Kina

5 polskich filmów niezależnych na Chili, które powinieneś obejrzeć

5 polskich filmów niezależnych na Chili, które powinieneś obejrzeć

Nadrabiając w ciasnych czterech ścianach filmowe zaległości, bardzo często sięga się po wcześniej nieznane tytuły z ziemi rodzimej. Polscy kandydaci do Oscara czy zdobywcy wielu najważniejszych nagród filmowych wydają się naturalnym wyborem w pierwszej kolejności.  Pośród nich znajdują się jednak dzieła mniejsze, często debiutanckie, dopiero formujące sylwetki młodych, obiecujących twórców. Dzisiaj chciałbym przedstawić pięć takich filmów, które wyróżniają się na polskim podwórku, a znaleźć je można na platformie CHILI. Serdecznie zapraszam do zapoznania się z listą!

Cicha noc (2017), reż. Piotr Domalewski

Ten najpopularniejszy w całym zestawieniu film to doskonały obraz iluzji wytwarzanej na rzecz domowych zgromadzeń okolicznościowych – w tym przypadku Świąt Bożego Narodzenia. Ich sakralny charakter został w tym przypadku mocno zdegradowany na rzecz pseudorytualnych automatyzmów. Rozkładanie wigilijnego stołu, by umieścić na nim sałatkę jarzynową i wódkę, odpalenie w tle Kevina samego w domu i słuchanie telewizyjnych kolęd z Beatą Kozidrak na czele. Oklepane regułki i zachowania to jedynie skutek nieprzetrawionych rodzinnych relacji, a święta okazują się idealnym punktem kulminacyjnym wszystkich nagromadzonych w sobie toksycznych emocji. Całe szczęście Domalewski unika obrazu patologii i nie przekreśla rodziny jako spójnego wewnętrznie organizmu, a jedynie próbuje wyperswadować nam, że powinniśmy ze sobą szczerzej rozmawiać. Cicha noc to obraz na wskroś polski.

Zobacz inne

Podsumowanie 18. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest

Podsumowanie 18. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Tofifest

26 października 2020
Od Krainy Miodu po Sól Ziemi, czyli najlepsze filmy dokumentalne w serwisie dafilms.pl

Od Krainy Miodu po Sól Ziemi, czyli najlepsze filmy dokumentalne w serwisie dafilms.pl

18 października 2020
Najlepsze filmy zeszłorocznych festiwali, które nie weszły do kinowej dystrybucji

Najlepsze filmy zeszłorocznych festiwali, które nie weszły do kinowej dystrybucji

27 lipca 2020
5 klasyków, które mocno wpłynęły na kształt kina artystycznego

5 klasyków, które mocno wpłynęły na kształt kina artystycznego

23 maja 2020

Córki dancingu (2015), reż. Agnieszka Smoczyńska

Jeżeli ktoś Córek dancingu nie widział, a bazuje jedynie na fałszywych trailerach i materiałach promocyjnych, to już śpieszę z wyjaśnieniem. To osobliwe dzieło Smoczyńskiej wcale nie sprowadza się do komedii z rozbieranymi scenami w rytmach disco. Wręcz przeciwnie, głównymi bohaterkami są syreny, a całość ma wiele ukrytych warstw znaczeniowych, na czele z tą feministyczną. I może właśnie przez złe działania marketingowe film minął się ze swoim targetem w Polsce. Nie każdy jednak wie, że nasz kraj jest wyjątkiem w tej materii i Córki dancingu podbiły zarówno europejskie festiwale, jak i cały świat na czele z Sundance Festival i Festiwalem Filmowym w Wenecji. Niech to posłuży za słowa rekomendacji, a od siebie dodam, że jest tu mrok, oniryzm i drapieżność.

Atak paniki (2017), reż. Paweł Maślona

Pamiętacie może argentyńską czarną komedię Dzikie historie? To dzieło, powstałe w 2014 roku, było unikatem na skalę światową, gdyż udało mu się ubrać uczucie nieopanowanej wściekłości w przepiękne formalne szaty. Ludzka niemożność poradzenia sobie z pewnymi odgórnymi, naturalnymi ograniczeniami czy przeciwnościami losu znalazła swoje ujście właśnie w medium filmowym. Bliźniaczą strategię przybrał omawiany Atak paniki i bynajmniej nie poległ, reprezentując polskie podejście do wulkanu niekontrolowanych afektów. Mamy tu po kolei do czynienia z niedoszłą parą, szantażowanym kelnerem o duszy dresiarza czy dziećmi eksperymentującymi z narkotykami. Sytuacji tragicznych jest tu jednak znacznie więcej, a wszystkie dążą do równolegle przeplatanego finału, który jest prawdziwym upustem i wyzwoleńczym krzykiem. Ale bez obaw, wszystko przyprawione jest doskonałym pikantnym humorem. Bo z życia trzeba umieć się śmiać.

Córka trenera (2018), reż. Łukasz Grzegorzek

Zmieńmy trochę ton. Przenieśmy się na przypalony letnim słońcem kemping, otoczony cieniem drzew, a gdzieś nieopodal nich jezioro odbijające w sobie środek dnia. Klimaty iście sundance’owe. Dodamy do nich pierwiastek sportowy, korty tenisowe palące stopy i wycieńczającą rywalizację przy niediegetycznym akompaniamencie muzyki klasycznej. Wpiszmy w całość niepodważalnie szczerą, ale też niezdrową relację ojca trenera i córki zawodniczki, a otrzymamy naturalistyczną bombę pełną spięć. Wiadomo, ojciec wymaga za dużo, a córka zawsze chce dać od siebie jeszcze więcej. Jako widzowi, dane nam jest zaobserwować przekroczenie tej granicy, która jeszcze nigdy nie została przekroczona. Pewien rodzaj uwolnienia młodości, a jeszcze większej izolacji starości. To wszystko niezwykle pachnie i grzeje, zostawiając przy okazji z niejedną refleksją. Ale przede wszystkim jest tu bardzo ciepło.

Nina (2018), reż. Olga Chajdas

Reprezentant bardzo ciekawego podejścia do nurtu kina LGBT, w którym seksualność wylewa się z ekranu, spowity jednak undergroundową powłoką. Sama podstawa fabularna to bowiem zmęczone małżeństwo poszukujące surogatki, która okazuje się lesbijką i popada w romans z „matką właściwą”. Nie da się ukryć, że to jedno zdanie wystarczająco wyraźnie nakreśla pewne niezręczności, niepewności, a nawet popędy. Na szczęście film nie kończy się na nich i przeobraża się w opowieść emancypacyjną, zmysłową oraz klaustrofobiczną. Warto zaznaczyć, że jest to pełnometrażowy debiut reżyserki i pomimo kilku niezgodności, imponuje twórczą odwagą i wachlarzem środków stylistycznych. Jest hermetycznie, ale i intensywnie.

 

Wszystkie filmy dostępne są na CHILI. A tymczasem #zostańwdomu i oglądaj filmy.

Karol Laska

Karol Laska

Świeży student krakowskiego filmoznawstwa. Świat kina poznaje mu się tak przyjemnie, że postanowił o nim pisać. Marvelowskie superprodukcje czy włoskie monumenty? Why not both, absolutnie każdy gatunek filmowy potrafi do niego przemówić. Amator onirycznego świata Lyncha i nieoficjalny mieszkaniec Twin Peaks. Mind-game movies to dla niego czysta gratka, gdyż czerpie satysfakcję z interpretowania niejasnych treści. Nie ma swojego ulubionego dzieła, ale istnieje parę tytułów, które zmieniły jego postrzeganie kina oraz życia. Dla ciekawskich: "American Beauty", "Cinema Paradiso", "Pi".

Następny
Janek, nie Jan – o kinie Komasy

Janek, nie Jan – o kinie Komasy

SZTUKA SAMOOBRONY – recenzja

SZTUKA SAMOOBRONY - recenzja

THE LAST BLACK MAN IN SAN FRANCISCO – recenzja

THE LAST BLACK MAN IN SAN FRANCISCO - recenzja

Dyskusja

polub nas

FalaKina.pl - Portal Kina Niezależnego

recenzje

Brak materiałów

reklama

zwiastuny

Nomadland (2020) – zwiastun PL

Nomadland (2020) – zwiastun PL

autor: Małgorzata Jaszczur
16 grudnia 2020

Wykopaliska (2021) – zwiastun PL

Wykopaliska (2021) – zwiastun PL

autor: Małgorzata Jaszczur
11 grudnia 2020

Moja młodsza siostra (2020) – zwiastun

Moja młodsza siostra (2020) – zwiastun

autor: Małgorzata Jaszczur
11 grudnia 2020

Jak wywołałem byłą żonę (2020) – zwiastun PL

Jak wywołałem byłą żonę (2020) – zwiastun PL

autor: Małgorzata Jaszczur
11 grudnia 2020

Fala Kina

© 2020 Fala Kina

SKONTAKTUJ SIĘ

  • Kontakt
  • Polityka prywatności i regulamin
  • byten21 – Social AR & Virtual Avatars

OBSERWUJ

Brak wyszukań
Zobacz wszystko
  • STRONA GŁÓWNA
  • ARTYKUŁY
  • ZWIASTUNY
  • KINO INTERNETOWE
  • REDAKCJA

© 2020 Fala Kina

Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Wykorzystujemy informacje uzyskane za pomocą cookies głównie w celach statystycznych. Polityka prywatności i regulamin serwisu