fbpx
Fala Kina
  • Strona główna
  • Artykuły
  • Zwiastuny
  • 🟢 Kino Internetowe
  • Kontakt
Brak wyszukań
Zobacz wszystko
Fala Kina

BIAŁY KRUK – recenzja

BIAŁY KRUK – recenzja

Zobacz inne

Filtry AR w filmie i na Instagramie – kto je robi w Polsce?

Filtry AR w filmie i na Instagramie – kto je robi w Polsce?

10 marca 2023
DRAMAT – recenzja

DRAMAT – recenzja

INFLUENCER – recenzja [6. Splat!FilmFest]

INFLUENCER – recenzja [6. Splat!FilmFest]

LUTY – recenzja [MFF Nowe Horyzonty 2020]

LUTY – recenzja [MFF Nowe Horyzonty 2020]

Kino biograficzne to bardzo niewdzięczny kawałek chleba. Kilka miesięcy temu prym wiódł rozrywkowy film Bryana Singera, czyli dobrze wszystkim znane Bohemian Rhapsody. Singer uciekł się w nim do wielu nieuczciwych chwytów, prostych rozwiązań i twardych schematów, tym samym fałszywie ugrzeczniając całą historię. Publiczność z uśmiechem na twarzy kupiła jednak taką formę filmu, co, zgodnie z plotkami, może zakończyć się powstaniem drugiej części. Całkowitą przeciwnością tego biopica jest Biały kruk Ralpha Fiennesa – dzieło tak kameralne i starające się przekraczać swoje własne granice, że z pewnością przejdzie obok nosa niejednemu pasjonatowi kina.

Na duży ekran przelano kilka etapów z życia Rudolfa Nuriejewa – jednego z najwybitniejszych tancerzy baletowych dwudziestego wieku. Przedstawione zostało jego ubogie dzieciństwo, lata kształcenia w Leningradzkiej Szkole Choreograficznej pod okiem legendarnego Aleksandra Puszkina oraz czasy występów w Paryżu, które spędził głównie na obcowaniu ze sztuką i rozrywką.

Wszystkie te trzy wątki stale się ze sobą przeplatają, co z jednej strony daje poczucie różnorodności, a z drugiej regularnie wywołuje konsternację, wynikającą z zagubienia w przedstawionych liniach czasowych. Ten mały, chronologiczny bałagan spowodowany jest głównie chęcią stopniowego budowania postaci i wyeksponowania jej najważniejszych cech charakteru w odpowiednim czasie. Sam pomysł zdecydowanie zasługuje na pochwałę, mankamentem przelewającym czarę jest jednak jakościowa nierówność wątków.

Najgorzej wypadają retrospekcje z najmłodszych lat głównego bohatera. Nie dość, że są one oddzielane od reszty filmu odpychającym, smętnym filtrem, to składają się na serię banalnych scen, opartych na mało subtelnej symbolice. Bezładne obrazy biedy, chaosu, chłopięcego introwertyzmu i braku ojca po prostu bolą. I bynajmniej nie chodzi mi o kwestie poruszenia emocjonalnego, a raczej o odbiorczy żal związany z niechlujnością, z jaką został ten temat potraktowany.

Zdecydowanie lepiej prezentują się pozostałe części historii, szczególnie ta poświęcona francuskim przebojom Nuriejewa. Dzięki nim zauważalny jest pewien proces zachodzący w naturze protagonisty, którego osobowość wybrzmiewa z minuty na minutę coraz to pewniej. Na cały jego obraz składa się parę (barwnych oraz mniej barwnych) relacji z grupą postaci drugoplanowych, które są tu tylko po to, by budować postać tytułowego białego kruka. Jego narcystyczna pewność siebie przeradza się z czasem w egoizm, a nieodparta chęć bycia wolnym doprowadza do chwil pełnych strachu i hamletyzmu. Wszystkie te cechy poparte są jednak sporą dozą inteligencji i samoświadomości, co najpiękniej ukazują sceny, w których Rudolf podziwia (a także odczytuje) dzieła sztuki. Starcie jednostki z arcydziełami Rembrandta czy religijnym monumentalizmem Sainte-Chapelle to chwile pełne bezwzględnej, filmowej mocy, godne pamięci nie tylko samego bohatera, ale i wrażliwego widza.

Za te ciche, wizualne perełki odpowiedzialny jest Mike Eley, który jak nikt inny potrafi przedstawić obcowanie ze sztuką. Kiedy trzeba, pozwala na dominację obiektu martwego nad człowiekiem, głównie w porywających planach ogólnych, zaś w wypadku teatralnych widowisk, dynamicznie śledzi tancerzy, sprawnie wyczuwając ich każdy krok. W tych bardziej magicznych chwilach sporo pomaga również sama muzyka, niewychylająca się raczej poza klimaty baletu. Warto też wspomnieć o znakomitej grze aktorskiej całej obsady. Na pierwszy plan wybija się przyjemny dla ucha język rosyjski, a także wszelkie zagraniczne akcenty, przedostające się w łamanym języku angielskim. Oleg Ivenko w sposób przepięknie minimalistyczny oddał postać Nuriejewa, a Ralph Fiennes swoim wykalkulowanym opanowaniem, perfekcyjnie zniuansował te parę scen, w których musiał przeprowadzić dialog na linii nauczyciel – uczeń.

Gdy zebrać ze sobą wszystkie lepsze i gorsze partie dzieła, można dojść do wniosku, że film ten działa poprzez poszczególne momenty. Od samego początku określa się jako coś gatunkowo nieoczywistego, z minuty na minutę zmieniając trochę swój kształt. Bezbarwność łączy się z filmowością, dążąc do pełnego napięcia finału, podczas gdy wcześniej o jakimkolwiek rodzaju suspensu nie mogło być mowy. Oprócz kilku poznawczych zaskoczeń, Fiennes potrafi zapodać fragmenty wiejące nudą, lecz mimo tego, wracając w zakończeniu do samego wstępu, o wiele bardziej wolę takie biograficzne eksperymenty, aniżeli szablonowe crowd-pleasery pokroju Bohemian Rhapsody.

ZWIASTUN

Recenzja

2,5 Ocena

Moja ocena filmu:

  • ocena
Karol Laska

Karol Laska

Świeży student krakowskiego filmoznawstwa. Świat kina poznaje mu się tak przyjemnie, że postanowił o nim pisać. Marvelowskie superprodukcje czy włoskie monumenty? Why not both, absolutnie każdy gatunek filmowy potrafi do niego przemówić. Amator onirycznego świata Lyncha i nieoficjalny mieszkaniec Twin Peaks. Mind-game movies to dla niego czysta gratka, gdyż czerpie satysfakcję z interpretowania niejasnych treści. Nie ma swojego ulubionego dzieła, ale istnieje parę tytułów, które zmieniły jego postrzeganie kina oraz życia. Dla ciekawskich: "American Beauty", "Cinema Paradiso", "Pi".

Następny
PRZEDSZKOLANKA – recenzja

PRZEDSZKOLANKA - recenzja

Truposze nie umierają (2019) – zwiastun

Truposze nie umierają (2019) - zwiastun

Joker (2018) – zwiastun PL

Joker (2018) - zwiastun PL

Dyskusja

polub nas

FalaKina.pl - Portal Kina Niezależnego

recenzje

Filtry AR w filmie i na Instagramie – kto je robi w Polsce?
Felieton

Filtry AR w filmie i na Instagramie – kto je robi w Polsce?

10 marca 2023

reklama

zwiastuny

Nomadland (2020) – zwiastun PL

Nomadland (2020) – zwiastun PL

autor: Małgorzata Jaszczur
16 grudnia 2020

Wykopaliska (2021) – zwiastun PL

Wykopaliska (2021) – zwiastun PL

autor: Małgorzata Jaszczur
11 grudnia 2020

Moja młodsza siostra (2020) – zwiastun

Moja młodsza siostra (2020) – zwiastun

autor: Małgorzata Jaszczur
11 grudnia 2020

Jak wywołałem byłą żonę (2020) – zwiastun PL

Jak wywołałem byłą żonę (2020) – zwiastun PL

autor: Małgorzata Jaszczur
11 grudnia 2020

Fala Kina

© 2020 Fala Kina

SKONTAKTUJ SIĘ

  • Kontakt
  • Polityka prywatności i regulamin
  • byten21 – Social AR & Virtual Avatars

OBSERWUJ

Brak wyszukań
Zobacz wszystko
  • STRONA GŁÓWNA
  • ARTYKUŁY
  • ZWIASTUNY
  • KINO INTERNETOWE
  • REDAKCJA

© 2020 Fala Kina

Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Wykorzystujemy informacje uzyskane za pomocą cookies głównie w celach statystycznych. Polityka prywatności i regulamin serwisu